การเต้นรำ โขน คือหนึ่งในรูปแบบการแสดงที่เก่าแก่และได้รับการยกย่องสูงสุดในประเทศไทย การแสดงนี้เป็นการผสมผสานระหว่างการเต้นรำ, ดนตรี, และละคร โดยมักจะเล่าเรื่องจากตำนานฮินดู เช่น รามเกียรติ์ หรือ มหาภารตะ ในการแสดงโขน นักเต้นจะสวมชุดที่ประณีตและหน้ากากที่แสดงถึงตัวละครต่างๆ ในเรื่องราวเหล่านั้น
โขนเคยถูกแสดงเฉพาะในวงในของราชวงศ์หรือในพระราชวังเป็นส่วนหนึ่งของพิธีทางการ แต่ในปัจจุบัน การแสดงโขนได้รับการยอมรับและเป็นที่นิยมมากขึ้นในหมู่ประชาชนทั่วไป แม้ว่าการแสดงโขนจะสามารถพบเห็นได้ตามสถานที่ต่างๆ ในประเทศไทย แต่การแสดงนี้ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของความรุ่งเรืองทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของราชอาณาจักรไทย
ทุกองค์ประกอบในการแสดงโขนมีความละเอียดอ่อนและมีความหมายที่ลึกซึ้ง นักเต้นโขนไม่เพียงแต่เต้นรำ แต่ยังถ่ายทอดเรื่องราวผ่านท่าทางของร่างกายและการแสดงออกทางสีหน้า การเคลื่อนไหวของนักเต้นนั้นมีความซับซ้อนและต้องการการฝึกฝนที่ยาวนานเพื่อให้สามารถแสดงได้อย่างสมบูรณ์แบบ ชุดที่ใช้ในการแสดงทำจากวัสดุหรูหรา เช่น ทองคำ, ผ้าไหม, และผ้าประเพณีไทย
ดนตรีที่ใช้ในการแสดงโขนก็มีความสำคัญอย่างมาก เครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบการแสดง เช่น ระนาด, ฆ้องวง และเครื่องดนตรีประเภทตีอื่นๆ มีบทบาทในการสร้างความตึงเครียดทางอารมณ์ในแต่ละฉาก และเพิ่มความลึกซึ้งให้กับการแสดง
การชมการแสดงโขนทำให้เราไม่เพียงแต่ได้เห็นความงามของการเต้นรำและชุด แต่ยังได้สัมผัสถึงความสำคัญในการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยที่ยังคงมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้
